ช่องเขาขาด เป็นส่วนหนึ่งของเส้นทางรถไฟสายประวัติศาสตร์ไทย-พม่าในสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 มีความยาว 73 เมตร ลึกสูง 25 เมตร เกิดจากการตัดเจาะภูเขาหินด้วยมือของทหารเชลยศึกชาวออสเตรียและอังกฤษ  โดยเริ่มก่อสร้างและตัดช่องเขาเมื่อเดือนเมษายน ค.ศ. 1943 การก่อสร้างใช้เวลา 3 เดือน เชลยศึกต้องทำงานถึง18 ชั่วโมงต่อวัน ในช่วงกลางคืนจะใช้น้ำมันตะเกียง แสงสลัวริบหรี่และเงาของเหล่าทหารเชลยศึก จะปรากฏบนผนังช่องเขาที่ถูกตัดจึงเป็นสถานที่ที่ได้รับการขนานนามว่าช่องไฟนรก ช่องเขาขาดตั้งอยู่ด้านหลังของพิพิธภัณฑ์ช่องเขาขาด โดยมีเส้นทางเดินศึกษาธรรมชาติจากพิพิธภัณฑ์ไปยังช่องเขาขาด